Uut de oolde deuze 380

Deur Jan Oosterhof

EENDRACHT

Van Bertus Mulder kreeg ik een artikel door hem geschreven en gepubliceerd in het boekje: S & D Socialisme & Democratie van de PvdA, geschreven in 2013 waar Makkinga door Mulder beschreven wordt als dorp waar het verenigingsleven nog volop actief is. Het artikel is wel deels ingekort.

De eendracht.
Neem Makkinga, het dorp waar ik ben opgegroeid. Het is een rood dorp, met decennia al zo’n duizend inwoners. Zestig jaar geleden had de coöperatieve zuivelfabriek “De Eendracht” tweehonderd leden-boeren. De lokale middenstand bestond uit vijf bakkers, twee slagers, twee groenteboeren, één kapper, één drogisterij, twee petroleumventers, drie kruidenierszaken, drie timmerbedrijven en drie cafés.
Om twaalf uur ’s middags was het spits in het dorp omdat iedereen zich naar het middageten spoedde: schoolkinderen, fietsende arbeiders, middenstanders met bakfietsen, boeren met paarden en een enkele trekker.
Maar nu (2013) zijn van de tweehonderd boeren er misschien vijftien over. De traditionele middenstand is gedecimeerd. Er is in 2013 nog één kruidenierszaak, één rijwielhandel, één kapper, één garagebedrijf, één houtkachelbedrijf en er zijn twee aannemers.
’s Ochtends trekt een grote stoet auto’s het dorp uit, met mensen die elders werken.

Een dorp ten dode opgeschreven?
Nee. De middenstand kreeg een ander karakter: naast de dokter kwam de fysiotherapeut, een pedicure, een centrum voor massage, Yoga en meditatie, een psychologiepraktijk, een boekhoudkantoor en een bloemenzaak.
Maar het verenigingsleven heeft de veranderingen in de sociaaleconomische structuur makkelijk opgevangen. Het begint met het dorpshuis. In Makkinga werd dat op 1 oktober 1960 geopend. Ik herinner me dat mijn vader (Albert Mulder) met een intekenlijst rondging voor de benodigde eigen bijdrage van het dorp in de stichtings-kosten van 20.000 gulden. Dorpshuizen als deze bedruipen niet alleen zichzelf, ze faciliteren het hele lokale verenigingsleven, dat draait op een netwerk van vrijwilligers.
-Toneelvereniging Het Ontluikend Bloempje, zangvereniging De Vriendschap, muziekkorps Crescendo, Sportclub Makkinga, de ijsclub, begrafenisvereniging De Laatste Eer – ze hebben de tijd doorstaan.
De Plattelandsvrouwen heeft zich omgedoopt in Vrouwen van Nu.
Het lokale agrarische verenigingsleven is verdwenen. Maar er zijn nieuwe activiteiten voor in de plaats gekomen. Er is een afdeling van de ANBO (nu OSO), een oudejaarsploeg MOP, een hengelvereniging, een dart-club en een volleybalclub.
De Historische Vereniging werd opgericht, er kwam een museum “Oold Ark” en de stichting korenmolen “De Weyert”.
Ook werd Makkinga als eerste “shared space-dorp” in Nederland verkeersbordenvrij.
De coöperatieve gedachte heeft haar gevolg gekregen in een dorpstuinderij en onder de oude naam van “De Eendracht” is een nieuwe, lokale energiecoöperatie opgericht die zich zette aan de bouw en installatie van zonnepanelen.
Volop leven kortom, alleen, de verbinding naar buiten het dorp is niet georganiseerd. Vroeger overbrugde de lokale PvdA die afstand. Dat is nu wel voorbij. Bij de verkiezingen van 2010 haalde de PvdA in Makkinga nog maar 23% van de stemmen, terwijl de lokale Ooststellingwerfs Belang uitkwam op 28%.

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.